انقدر پترن‌های رفتاریم قابل پیش‌بینی شده که ترسناکه!
امتحان و درس و اینا شدید شده استرسم زده بالا شب خوابم نمیبره
و یه ذره، فقط یه ذره جدی داشت میشد رابطم.
پنیک کردم زدم زیر کلش
برگشتم به رفیقمون پیام دادم بعد سه ماه!
اصن یه وضعیتی.
خدابخیر کنه خلاصه :)))
اه بابا لعنت بهت!
واقعن لعنت بهت!
خسته شدم دیگه ازین وضع
لعععععنت بهت!!!
به درک که دوستم نداری یا نداشتی یا هر کوفتی
به درک که یادت رفته منو
به درک که من هنوز نمیتونم هیچ رابطه دیگه ای شروع کنم
به درک که درست نمیشه هیچی
به درککککک
لعنت بهت
نمیخام خوابتو ببینم
نمیخام یادت بیفتم
نمیخام حتا اسمتو بشنوم دیگه
لعنت بهت
بسه
پاک شو
توروخدا پاک شو
نمیخام هروقت اسمتو میشنوم قلبم بایسته.
نمیخام حالم بد شه.
نمیخام بشینم گریه کنم تا ساعت ها.
نمیخام صدای جیغ ممتد بشنوم تو سرم.
نمیخام نمیخام نمیخام
پاک شو از تو ذهنم.
پاک شو از خاطراتم.
پاک شو از همه زندگیم.
نمیخام مجبور شم هی خودمو دیسترکت کنم وقتی چیزی ازت میشنوم.
نمیخام انقد اذیت شم.
نمیخام. نمیخام. نمیخام.
پاک شو.
لطفن.
پاک شو.
ذهنم درگیره و تمرکز نمیتونم بکنم.
کاش فقط بتونم تمرکز کنم و کارمو جلو ببرم.
به صورت باورنکردنی ای خسته‌ام تمام مدت.
نمیتونم کار کنم.
خسته‌ام.
تو دیگه نیا تو ذهنم این جور وقتا. میشه؟!
دور شو از ذهنم.
نمیخام بمونه اثری ازت.
دور شو.
لطفن.
نمیتونم. قوی نیستم انقدری که کنار بیام با قضیه.
انقدری هم اعتماد به نفس ندارم که قبول کنم اوکی بوده رفتنت.
هنوز بهت فکر میکنم. یادت میفتم. اشک جمع میشه تو چشمام غصه‌م میگیره.
نمیدونم. آدمای دیگه زیاد میبینم. دلم نمیخادشون خیلی.
انگیزه اینکه وقت بذارم برم دنبالشون و فلان رو ندارم :))
حتا اینکه بیرون برم وقت بگذرونم بشناسم.
نمیخام اصن کسیو تو زندگیم راه بدم.
hell
I don't think I can even have you in my life
ینی حتا اگه برگردی در لحظه هم با همه این آه و ناله هایی که در دوریت سر دادم فک نکنم مدل زندگیم و شرایطم اجازه بده که بتونم نگهت دارم پیش خودم.
عجیبه ولی که هر وقت تنها میشم تو خونه و بیکار میشم یاد تو میکنم.
تو جمع و وسط کار و اینا یادت نمیفتم.
نمیدونم.
خسته‌ام.
کارام مونده.
نیا تو ذهنم انقد.
باشه؟ :)
قسمت خنده تلخ‌دارش اونجاست که تو همیشه همین آدم مغرور خودخواه بیشعوری بودی که الان هستی.
همیشه همین بودی.
صرفن من به قدری دوستت داشتم که نمیدیدم اینو.
و الان هم با وجود دونستنش هم نمیتونم قبولش کنم.
نمیخوام باور کنم که به همچین آدمی دل‌داده ام؟
یا نمیخام باور کنم تو همچین سمی بودی؟
بهرحال امیدوارم که دور شی ازم تا جای ممکن.
نباشی هیچوقت.
اون پوزخند مغرور مسخرتو نبینم دیگه هیچوقت رو صورتت.
یا حداقل وقتی دیدمت انقدری برام بی ارزش شده باشی که تا مدت‌ها بعدش اذیت نباشم.
// You're a piece of shit and I can prove it mathematically
درباره این سایت