قسمت خنده تلخ‌دارش اونجاست که تو همیشه همین آدم مغرور خودخواه بیشعوری بودی که الان هستی.
همیشه همین بودی.
صرفن من به قدری دوستت داشتم که نمیدیدم اینو.
و الان هم با وجود دونستنش هم نمیتونم قبولش کنم.
نمیخوام باور کنم که به همچین آدمی دل‌داده ام؟
یا نمیخام باور کنم تو همچین سمی بودی؟
بهرحال امیدوارم که دور شی ازم تا جای ممکن.
نباشی هیچوقت.
اون پوزخند مغرور مسخرتو نبینم دیگه هیچوقت رو صورتت.
یا حداقل وقتی دیدمت انقدری برام بی ارزش شده باشی که تا مدت‌ها بعدش اذیت نباشم.
// You're a piece of shit and I can prove it mathematically
درباره این سایت